Saint Tropez nocą...

 

Będąc na Lazurowym Wybrzeżu warto zawitać do Saint Tropez nocą. Generalnie wolę sielską Prowansję za dnia, niż Lazurowe nocą, bo to zdecydowanie nie mój świat, ale będąc szkoda byłoby to przegapić. Wszystko rzęsiście oświetlone, z każdej kawiarenki, czy dyskoteki inna muzyka, kolorowe światła, ale wszędzie bardzo eleganckie i zgrabne kobiety z pięknie pachnącymi mężczyznami przy boku, a czasem dopiero na nich czekające... Można się poczuć, jak Kopciuszek, ale pociesza mnie, że więcej było takich osób. Na kilometr było widać, kto jest turystą;)

Całe miasto tętni życiem, ale przecież nie ono jedno, więc nie o to właściwie chodzi. Raczej o wieczorowe stroje i drogie zapachy mieszkańców pobliskiego St Maxime odwiedzających St Tropez, unoszące się w powietrzu, a raczej nie pasujące do małej rybackiej wioski, którą jest za dnia... Każdy chce się pokazać z jak najlepszej strony, kto ma więcej szczęścia, a może i pieniędzy, siada w kawiarence w pierwszym rzędzie i przy lampce wina obserwuje tak długo, jak się da, przechodzące tłumy. Trochę, jak w zoo, ale chyba o to w tym chodzi.







Przy końcu promenady ogłuszająca muzyka trochę cichnie, pojawia się więcej bardziej zwyczajnych turystów, chcących chłonąć atmosferę wielkiego świata. I, co ciekawe, zwyczajni rybacy mają tam miejsce na swoje kutry, wśród wypasionych jachtów. Też wyglądają, jak Kopciuszki...

Jeszcze kawałek dalej można się przejść wśród pięknych jachtów, na których trwają przyjęcia, a przy trapach stoją lokaje - ochroniarze w eleganckich uniformach i pilnują, że by ktoś niepowołany - czytaj turysta;) zanadto się nie zapędził...

Można było też spotkać Żandarma z Saint Tropez;) tzn. mężczyznę przebranego za żandarma, pozującemu turystom pod komisariatem, a wieczorem dyskutującego z turystami...

A w zacisznym parku, niedaleko zgiełku promenady, wśród platanów, miejscowi grają w bule. Słychać też rozbrzmiewającą muzykę, ale nie tak głośną, jak w porcie.